Columnist Kees Thies brengt twitter Dordrecht in beweging

24 oktober 2011

DORDRECHT -  Columnist Kees Thies schrijft in AD De Dordtenaar op pagina 2 zijn eigen verhaal over zaken die in Dordrecht spelen. De herinneringen aan het oude Postkantoor en de besteding van subsidiegeld in Crabbehof zijn de twee laatste onderwerpen. Sommige lezers lieten vandaag weten een lijstje te kopen om het laatste stuk van Kees Thies mee in te lijsten. Anderen vinden het minder.  Twitter blijkt dan een makkelijk medium te zijn om door te praten.

 Daarom publiceren we met toestemming de twee laatste columns van Thies en laten we het oordeel aan de lezer over en verwijzen we verder voor nieuwe afleveringen naar de krant...

 Dat eeuwige gezever over dat goeie ouwe postkantoor...

Eigenlijk ben ik een beetje moe van het eeuwige gezever over dat goeie ouwe postkantoor uit die vervlogen jaren toen alles in deze stad kennelijk zoveel beter en fraaier was. Van dat laatste geloof ik overigens geen moer, maar dat neemt niet weg dat ik er als inwoner van deze stad, en zeker als columnist van deze krant, af en toe niet omheen kan om over dit fenomeen, dat inmiddels mythische proporties begint aan te nemen, een standpunt in te nemen. Actuele gebeurtenissen rondom dit gebouw, of beter gezegd rondom de manier waarop we de herinnering aan het oude postkantoor levend willen houden, schreeuwen nu eenmaal om een reactie. Zo is er het plan om op het Bagijnhof in de trottoirtegels een schaduw van de contouren van het fraai gevormde gebouw aan te brengen. Goed, dat kost een paar ruggetjes (en een hoop kostbare zeurtijd), maar de gemeenteraad is ermee akkoord, dus de stratenmakers kunnen aan de slag. Toch denk ik persoonlijk dat het effect ervan letterlijk en figuurlijk door de tand des tijds zal verbleken. Als het druk is op het Bagijnhof zal die schaduw sowieso moeilijk te zien zijn en toeristen hebben er al helemaal niks mee, dus ik vrees dat het plannetje uiteindelijk zijn uitwerking zal gaan missen. Maar goed, als je er ouwe Dordtenaren blij mee maakt en het kán echt voor een ‘lousy’ 20.000 euro, wat zeuren we dan? Wat ik een veel leuker en haalbaarder idee vind is het plan van Herman van Duinen om grote foto’s of tekeningen van het postkantoor op te hangen aan de gevels van de winkelpanden ertegenover. Van Duinen ‘photoshopte’ zijn brainwave onlangs en wij plaatsten het resultaat daarvan eerder deze week in de krant. Ik kreeg daar een heel goed gevoel bij, heb iets soortgelijks overigens ook al in diverse Duitse en Britse gemeenten gezien en het werkt niet alleen op de sentimenten, het heeft nog een min of meer educatieve functie ook.

Maar ach, ik wil eigenlijk helemaal geen keuze maken. Het een hoeft het ander namelijk niet uit te sluiten. Ik denk zelfs dat beide ideeën elkaar heel goed kunnen versterken.

Een duur boekje maken om je gelijk te halen, héél kinderachtig

Wat een kinderachtig en amateuristisch gedrag van die Dordtse Welzijns Organisatie (DWO) om met subsidiecenten je gelijk te halen. Om u uit te leggen waarover ik het heb neem ik u even mee terug naar het voorjaar. Er waren blijkbaar nog wat ‘Vogelaar-centen’, voor Crabbehof in kas en de DWO kwam op het originele idee om van een deel van dat geld een koekjeswedstrijd in de wijk te organiseren. Dat zou wonderen doen voor de sociale samenhang aldaar. In de koekjeswedstrijd ging een jury, ‘à la Idols’, op zoek naar het lekkerste koekje van de wijk en zo’n 150 mensen deden er aan mee. In deze krant berichtten wij daar puur feitelijk over en dus ook over het feit dat dit grapje maar liefst 33.500 euro aan subsidiegeld moest kosten. Hoogst verontwaardigd reageerden de buurt- en opbouwwerkers op onze berichtgeving en de boodschapper van het nieuws, AD De Dordtenaar dus, kreeg  de schuld van de commotie die vervolgens ontstond. Er werd gemopperd in de Tweede kamer en ook de lokale VVD-fractie verslikte zich in die peperdure koekkruimels. We zijn inmiddels een paar maanden verder, maar blijkbaar was er nog genoeg geld over om in twee boekjes, à raison van 12.000 euro, nog eens aan te stippen hoe ‘geslaagd’ de omstreden koekjeswedstrijd wel was.

In die boekjes, waaronder een stripverhaaltje van de enigszins bekende striptekenaar Djanko,  worden de critici, vooral de media, van repliek gediend. De journalist wordt letterlijk afgebeeld als zuurpruim en zo probeert de organisatie op een kinderachtige manier haar gelijk te halen. Simpel gezegd: in een wijk waarin oudere mensen lakens in plaats van gordijnen voor het raam hebben hangen en sommige alleenstaande moeders niet eens meubeltjes kunnen kopen, wordt nog eens 12.000 euro aangewend om het eigen gezicht te redden. Subsidiegeld aanwenden om nog eens een keer je gelijk te halen over de ruggen van mensen die dat geld heel goed hadden kunnen gebruiken voor het allernoodzakelijkste. Dat deugt niet.

Als je zoiets doet dan ben je een... eh... koekenbakker.

Gerelateerde straten:
Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.