De waakhond van de democratie laat zich steeds minder bij de gemeenteraad van Dordrecht zien
DORDRECHT – Vroeger besteedde de krant van Dordrecht, De Dordtenaar, pagina’s aan de dagen van de behandeling van de gemeentebegroting voor het volgende jaar.
Toen was het politiek geluk en ongeluk nog gewoon te volgen in de krant. Tegenwoordig trekken de media zich steeds meer terug van de lokale politiek in het Stadhuis, zo noteert Kronkelaar. De goed ingevoerde columnist van Dordt Centraal verwacht zelfs dat over één of twee jaar geen krant of omroep de gemeenteraad van Dordrecht nog volgt.
Vorige week woensdag werd het nog bijna twee uur in de nacht in de vergaderzaal van het Stadhuis, terwijl de meeste raadsleden weer donderdagmorgen op tijd op hun werk werden verwacht.
. De pers als volger wordt voltooid verleden tijd, aldus Kronkelaar die al eerder een noodbel liet horen. De pers was de waakhond van de democratie, werd gezegd, maar die waakhond laat zich steeds minder zien. Via de computer kan nog veel de vergadering live worden gevolgd, maar sfeer proeven en de wandelgangen bij de koffie worden steeds minder bezocht.
Een wethouder, die twintig jaar de stad regeerde van 1974 tot 1994 , sprak in zijn tijdperk zelfs over de Koningin der aarde. Hij kon de pers nog de maat nemen. De politiek was ook zichtbaar.
De algemene beschouwingen brachten alle fractievoorzitters regels in de krant, zodat de partijen zichtbaar waren. Heel vroeger leek het zelfs op, dat de krant nog verkorte notulen maakte van de begrotingsvergadering met trouw foto’s erbij van zij die spraken in het Stadhuis. De journalisten van na de tweede wereldoorlog bedienden nog kranten, die allemaal een eigen kleur hadden. Zo waren de verschillen ook proefbaar tussen De Dordtenaar, Dordtsch Dagblad, het Vrije Volk, Dordrechts Nieuwsblad. De huis aan huis bladen kwamen pas rond 1960 in beeld. Dat zijn antieke tijden.
Dat is niet meer zo.
Kronkelaar geeft zijn visie:
De politiek komt steeds verder van ‘gewone’ mensen af te staan. Soms vragen politici zich nog vertwijfeld af hoe dat komt en wat daaraan gedaan kan worden, maar al snel vervallen de dames en heren dan in dezelfde fouten. Vorige week deed de gemeenteraad van Dordrecht, zeker niet als enige, weer een duit in de oude zak vol ergernis. Wat weer het jaarlijks politiek hoogtepunt moest worden, draaide andermaal uit op een dieptepunt.
De begrotingsbehandelingen zijn bij uitstek het moment voor politieke partijen om duidelijk te maken waar ze voor staan. In debat met anderen kunnen de verschillen ook nog eens worden aangescherpt. Als dat allemaal gebeurt op korte, krachtige wijze en met normaal taalgebruik, kan politiek best leuk en interessant zijn. In Dordt is het echter verworden tot een babbelhobby van enkele tientallen mensen, ondersteund door een professioneel ambtelijk apparaat.
Hoe gek moet je zijn, om verspreid over twee dagen urenlang te gaan zitten praten met elkaar tot diep in de nacht? Op doordeweekse dagen nog wel. U weet wel, van die dagen dat je overdag andere bezigheden hebt dan een raadsvergadering te volgen in het Stadhuis of via een livestream op internet. En van die avonden waarop je weet dat je morgenochtend ook weer vroeg op moet. Voor wie zitten die politici daar eigenlijk te praten? Voor zichzelf, vermoed ik.
Zelf hebben ze dat nog niet door. Met tientallen moties probeerden ze allemaal Sinterklaas te spelen, om het kiezersvolk te paaien. Gelukkig pakten de media er nog wat van op, want hoe had dat volk anders geweten wat er in Stadhuis en Stadskantoor allemaal besproken werd? Ik ben trouwens benieuwd hoe lang de media dit nog volhouden. De ene verliest z’n abonnees, de ander z’n subsidie. Nog een jaar of twee en het laatste medium laat verstek gaan in raadszalen.
Feitelijk vormen de media zo’n beetje de laatste verbinding tussen bestuur en inwoners. Je zou dus denken dat media gekoesterd worden door politici. Maar niets is minder waar. Hoe gek moet je als journalist zijn om tot midden in de nacht mensen te interviewen en verslagen te maken? Minstens zo gek als die politici toch? Wat is er op tegen om weer eens een debat op hoofdlijnen te voeren op een moment dat iedereen dat ook kan volgen? Wie kan mij dat eens uitleggen?
